Help! Ik heb een flesweigeraar!

Help! Ik heb een flesweigeraar! Waar de oudste 2 heel makkelijk de fles en de borst afwisselden hebben we deze keer dus een behoorlijk probleem. Meneer weigert serieus de fles. Het is huilen geblazen op het moment dat hij de fles al ziet aankomen, laat staan als hij het speentje in zijn mond krijgt. Wat nu?

Inhoudsopgave

De fles introduceren

Bij Damiën hebben we de fles voor het eerst gegeven toen hij 6 weken oud was. Als je borstvoeding geeft is het natuurlijk ook wel eens fijn om weg te kunnen gaan. Ik had destijds online gelezen dat je het beste voor de eerste keer de fles kon geven als je baby tussen de 4 en de 6 weken oud was. Damiën keek de eerste keer een beetje vreemd, maar vond het prima. Vanaf dat moment kreeg hij eens per week de fles van Dave terwijl ik die voeding afkolfde voor in de vriezer.

Daelyn kreeg natuurlijk vanaf haar geboorte de fles met daarin afgekolfde melk. Met haar heb ik juist het probleem gehad om haar aan de borst te krijgen. Maar uiteindelijk is het gelukt en hebben we samen nog lekker lang mogen genieten van ons momentje samen. Bij haar ging het afwisselen tussen fles en borst ook zonder problemen.

Flesweigeraar

Maar Landon is een koppige vent. Ook hier hebben we hem rond de 5 weken voor het eerst de fles gegeven. Geen problemen mee, zoals je op bovenstaande foto kunt zien. Zonder pardon pakte hij de fles en ook een paar dagen later toen ik in Roermond was voor een persdagje pakte hij gewoon de fles van Dave. Ideaal. Ik kolf af en kan af en toe ook gewoon mijn eigen gang gaan.

Voor de kerstvakantie was er al eens een probleem. Landon was bij mijn moeder terwijl ik met Damiën en Daelyn een avondje gezellig uit was. Toen ik die avond Landon ging ophalen bleek hij de hele avond wakker te zijn geweest. Huilen, geen fles willen en ook niet in bed willen liggen. Mijn moeder heeft uiteindelijk ( met veel moeite ) onze jongeman op haar arm in slaap weten te krijgen. Toen ik hem aankeek en vroeg wat er nu aan de hand was, slaakte hij serieus een opgelucht zuchtje. “Daar is ze dan eindelijk!” zal vast zijn gedachte zijn geweest. Zonder problemen of huilen kon ik hem zo aan de borst leggen.

Vorige week ging ik samen met een vriendin naar de bioscoop. Natuurlijk had ik die bewuste avond van voor de kerstvakantie in mijn achterhoofd, maar dit zou anders zijn. Nu was hij gewoon thuis, in zijn eigen omgeving bij zijn papa waar hij al eerder de fles van had gekregen. Geen probleem dus! Ik kolfde voor ik ging en kwam een uurtje of 3 later thuis om van Dave te horen dat de kleine man dus een dikke twee uur had zitten huilen, niet stil te krijgen was en de fles weigerde. Weer ging ik voor hem zitten, keek hem aan en vroeg wat het probleem was. En weer kreeg ik een lachend en opgelucht mannetje te zien. Ook deze keer ging hij zonder problemen aan de borst.

Eigenwijs

Deze week had ik een afspraak om naar de kapper te gaan. Ik kolfde weer en zette de fles klaar. Dave was thuis en zou hem verzorgen. Geen probleem. Vorige week had hij vast last gehad van die regeldagen. Dit keer zou anders zijn. Of niet? Dave belde me 2 keer toen ik bij de kapper zat. “Hij weigert de fles.” Ik vertelde hem dat ik er zo aan zou komen. Mijn haar werd net geföhnd, 10 minuutjes nog. Ik keek de kapster lachend aan: “Een baby van 3 maanden kan toch niet serieus de fles weigeren?”

Toen ik binnen kwam moest ik stiekem een beetje lachen. Landon zat stilletjes bij Dave op schoot tv te kijken met zijn handen over elkaar. Heel eigenwijs. Alsof hij wilde zeggen: “Durf die fles nog eens in mijn mond te stoppen!” Ik keek hem aan en hij begon direct te lachen. “Ha. Mag mama niet eens naar de kapper van je?” Volgens mij heeft hij het nu wel door. Als hij lang genoeg weigert, kom ik uiteindelijk vanzelf terug en krijgt hij gewoon wat hij wil: de borst. Niet heel ideaal voor mij en ik zag mijn 170 ml afgekolfde melk weer door de gootsteen verdwijnen. Au, doet stiekem wel pijn…

En nu?

Tja. Heel makkelijk is dit natuurlijk niet. Hij heeft overdag zo`n 3 uur tussen zijn voedingen zitten en dat betekent dat ik dus eigenlijk niet weg kan als hij die fles blijft weigeren. Voor Dave is het ook niet leuk om steeds met een huilende baby te zitten. We hebben al veel dingen geprobeerd: een andere fles, een ander speentje, een andere houding, de melk iets warmer, de melk iets kouder, maar meneer weigert gewoon die stomme fles. En ergens geeft het me ook een trots gevoel. Hij wil alleen mij, ik ben nu heel eventjes niet vervangbaar. 😉

Maar toch: Mocht er, om welke reden dan ook, iets zijn waardoor ik niet in de buurt kan zijn dan is het toch wel fijn als hij die fles wil pakken. Dit is wellicht gewoon een periode waar we even doorheen ‘moeten’ en ik ga er min of meer van uit dat hij vast wel de fles wil hebben als hij ook wat andere dingen ( fruit/groenten ) krijgt aangeboden. Toch?

Ondertussen ben ik wel heel benieuwd naar jouw ervaringen. Laat het me weten in de reacties.

 

Laura

Mijn naam is Laura, bouwjaar 1982, getrouwd met de liefste van de wereld en moeder van 3.

8 thoughts on “Help! Ik heb een flesweigeraar!

    1. Ja, daarom. Toen ik begon met kolven was ik me er al op aan het verheugen om samen met de oudsten gezellig een middagje bioscoop te doen, maar dat gaat op deze manier voorlopig nog niet gebeuren.

  1. Ja, ook hier een flesweigeraar, toen ik met 4 maanden weer moest gaan werken was dat wel een hoop stress. Uiteindelijk bleek voor ons de beste oplossing om een papje van mamamelk met rijstebloem te geven. Met de lepel was veel interessanter en ging probleemloos naar binnen en vulde goed.
    Uiteindelijk lukte het de gastmoeder ook beter om de fles te geven, en met wat gewenning lukte dat bij papa ook.
    Wel zat ik de eerste weken iedere avond met een baby continu aan de borst en veel nachtvoedingen, haar mama-tijd haalde ze gewoon in …
    Ik weet dat het totaal niet geëmancipeerd klinkt,…..maar ik was graag het eerste jaar met haar thuisgebleven denk ik

    1. Dat geloof ik, dat je graag was thuisgebleven. Dat geeft dan ook veel meer rust. Als je moet werken en dan ook nog eens eruit moet voor nachtvoedingen is het erg pittig. Ik heb ook de hoop dat straks de lepel interessant is en hij dan makkelijker iets van een ander aanneemt.

  2. Helaas herkenbaar. Met 12 weken ging ik werken. En het kdv had mijn dochter de flessenwijgeraar. Dat zouden ze wel eruit krijgen. Nou na 3 weken waren ze het zat. Ik werkte te ver om te gaan voeden. 1 van de juffen heeft uiteindelijk liefdevol met lepels haar toch wat gegeven. Maar ze bedacht als mama er niet is dan drink ik gewoon niet. Na flessen Wij geren was het tuitbeker weigeren. En pas bij een jaar kon ik stapjes maken met een rietjes beker. Want naast fles weigeraar kon er geen poeder melk in. Dus ik heb dik een jaar bv gegeven. Uiteindelijk pakte ze wel de fles op het kdv maar als ik er was ging dat niet. Tot ze van de borst af was. Melk kwam uit de borst moet ze gedacht hebben. En niet uit een fles bij mijn moeder.
    ik zeg sterkte. En hij weet zeker metn3 maanden dat als de lang genoeg wacht je echt terug gaan komen.

  3. Dat lijkt me pittig Laura! En ook kan ik me voorstellen dat het je een trots gevoel geef onmisbaar te zijn. Maar af en toe eens echt iets voor jezelf doen of samen met Dave of je oudsten is natuurlijk ook wel erg fijn. Ik hoop dat Landon er snel achterkomt dat de fles ook best prima is 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *