Als kind van gescheiden ouders vind ik het niet altijd makkelijk. Vroeger niet en nu ook niet. Ik zie op tv regelmatig reclames voorbij komen over kinderen van gescheiden ouders en dat doet me wel wat. Ik vind het fijn om te zien dat er nu meer aandacht is voor deze groep jongeren dan vroeger. Het onderwerp wordt bespreekbaar gemaakt en dat is echt een vooruitgang.
Inhoudsopgave
Als je ouders gaan scheiden
Ik was 17 toen mijn ouders besloten uit elkaar te gaan. Nu is 17 al een hele lastige leeftijd, laat staan als je ook nog eens in een situatie terecht komt die je complete leven omgooit. Het was ook nog eens december, een maand waar ik altijd erg naar uitkeek dus ik vond het behoorlijk verwarrend allemaal.
Mijn ouders zijn goed uit elkaar gegaan, als vrienden, en hadden geen ruzie. Ik heb ze ook nooit ruzie zien hebben. Het was altijd goed, gezellig en fijn om thuis te zijn en te komen. Ja, ik heb een prettige jeugd gehad in een fijn gezin. Leuke ouders, een leuke broer, we deden vaak leuke dingen samen, niks negatiefs over te zeggen.
De scheiding kwam niet helemaal onverwacht voor mij, ik had al een vermoeden dat het niet helemaal lekker meer liep tussen mijn ouders. Ik heb het niet gevraagd, bang om antwoorden te krijgen. Bang om gelijk te hebben. Als kind zijnde wil je niet dat je ouders gaan scheiden.
Na de scheiding
Ik besloot bij mijn vader te blijven wonen, mijn moeder verhuisde naar een andere woning. Aan de ene kant vond ik het raar. Mijn moeder was altijd thuis geweest, nu ging ze naar een ander huis en zou ik haar niet meer dagelijks zien. Als ik haar wilde zien dan ging ik op visite bij haar. Ik weet nog dat ik dat het meest vreemde vond. Haar zien in een ander huis met spulletjes die heel anders waren dan ik gewend was van haar. Haar niet meer elke avond in haar stoel naar Goede Tijden zien kijken.
Toch wende het vrij snel, waarschijnlijk ook omdat ik al iets ouder was en mijn eigen leven aan het opbouwen was zonder mijn ouders. Het was waarschijnlijk heel anders geweest als ik jonger was geweest en met mijn rugzakje van huis naar huis had moeten gaan. Een weekje hier, een weekje daar. Dat leek me echt verschrikkelijk.
Hoe denk ik er nu over?
Ik ben 35. Mijn ouders zijn nu 18 jaar geleden uit elkaar gegaan. Ik denk er nu wel anders over dan destijds. Jarenlang heb ik gedacht dat het mijn schuld was dat ze uit elkaar waren. Op mijn 22e heb ik dat ook uitgesproken naar mijn moeder toe. Het was fijn om het daar eindelijk over te kunnen hebben, alsof er een last van mijn schouders viel toen ik het aan haar vroeg. Ik heb ook het idee dat de band met mijn moeder na dat gesprek veranderd is.
De decembermaand vind ik nog steeds fantastisch, ik ben gek op kerst, al blijf ik terugdenken aan die ene decembermaand 18 jaar geleden. Kerst is ook nooit meer hetzelfde geweest. Waar we vroeger met een grote familie gezellig urenlang aan tafel zaten zonder op de klok te kijken moeten de kerstdagen nu verdeeld worden. Een paar uurtjes hier en vervolgens een paar uurtjes daar. Dat is wel iets wat ik vervelend vind, maar goed.
Tip
Op de website van Villa Pinedo kunnen kinderen terecht met hun vragen, opmerkingen of andere dingen waar ze mee zitten tijdens of na een scheiding. Het blijft namelijk moeilijk om bepaalde dingen met je ouders te bespreken.
Heb jij wel eens te maken gehad met een scheiding?
