Behangen, stikkende kinderen en busjes die in de weg staan. Het was me het weekje wel. Alles gaat natuurlijk een tikkeltje moeizamer dan ik eigenlijk zou willen en dat is ook de reden dat er voorlopig geen vlogs meer online komen. Ik heb even mijn handen vol aan mezelf en mijn omgeving. Ik vertel je wat we afgelopen week gedaan hebben.
Inhoudsopgave
Behangen
Een vriend van ons is druk bezig om bij ons te behangen. En met succes, het resultaat mag er zijn. Normaal gesproken zou ik het wel zelf doen maar de mensen om me heen vonden het niet echt een verstandig idee als ik op een laddertje ging staan. Nu kan ik wel ( zoals gewoonlijk ) eigenwijs gaan doen, maar ik heb me voorgenomen om ook eens de raad van anderen op te volgen. Geen behangen voor mij dus. Die lieve vriend komt dus voor en na zijn werk om te zorgen dat wij straks in een huisje zitten dat er mooi uitziet. De woonkamer en keuken zijn inmiddels klaar en ook in de aanbouw is een start gemaakt.
Stikkende kinderen
Ja, echt. Je zou denken dat kinderen van (bijna ) 10 jaar oud best een harder snoepje mogen hebben en dat er weinig kan gebeuren. Ze eten allebei vaker zuurtjes en hebben er nog nooit problemen mee gehad. Nu kocht ik afgelopen weekend een zak Werthers Original creme want die waren nieuw en Werthers zijn echt ontzettend lekker. Ik vertelde nog tegen de kinderen dat je met harde snoepjes moest oppassen en dat je er daarom voor moest zorgen dat kleine kinderen ze niet te pakken konden krijgen toen Damiën ineens grote ogen opzette en naar zijn keel greep…
In eerste instantie dacht ik dat hij me voor de gek aan het houden was en zei dan ook: “ja, ze kunnen er in stikken” gevolgd door “Doe even normaal want dit maakt me bang!” toen ik ineens doorkreeg dat het snoepje echt in zijn keel was geschoten. Hij kreeg geen lucht meer en liep rood aan. Ik bedacht me geen moment, sprong op ( voor zover dat ging met mijn dikke buik ) en sloeg hem hard tussen zijn schouderbladen waardoor het snoepje losschoot.
5 minuten later zat ik met twee huilende kinderen op schoot. De ene huilde van de schrik en Daelyn huilde omdat ik Damiën geslagen had. Ze begreep even niet wat er gebeurd was. We hebben het haar uitgelegd en toen werd ze wat rustiger. Die avond toen Damiën thuis voor me danste op zijn favoriete liedje met een grote lach op zijn gezicht besefte ik pas wat er gebeurd was en dat ik hem kwijt had kunnen zijn…
Busjes die niet aan de kant gaan…
Ja, die zijn er ook. Vervelend als je net op je fiets aan komt rijden en de wereld om je heen aan het bekijken bent. Wat gebeurde er? Het busje stond geparkeerd naast de kant, Daelyn fietste van school naar huis en werd afgeleid door het geluid van een graafmachine waardoor ze achter zich keek. Ineens was dat busje dus wel heel dichtbij en kon ze hem niet meer ontwijken.
De schrik zat er goed in, maar verder heeft ze er gelukkig niks aan over gehouden behalve een geschaafde, blauwe knie. De eigenaar van het busje is nog komen kijken hoe het met haar ging ( heel lief ) en vertelde dat hij ook behoorlijk geschrokken was aangezien ze toch een flinke klap had gemaakt. Samen met haar heb ik een uurtje op de bank gezeten en toen ging het weer wat beter met haar.
Een heftig weekje. Mijn moeder zei al: “je vliezen zouden spontaan breken van de stress…”
Hoe was jouw week?
Wat een week, het lijkt wel besmettelijk. Doe rustig aan laura! En zorg goed voor jezelf en voor je gezin!
My god dat is dus ook mijn ergste nachtmerrie, dat mijn kind zou stikken… Wat heb je dat goed opgelost!
Ja, ik ben juist ook altijd heel voorzichtig maar het kan dus zo gebeurd zijn
De laadste loodjes wegen het zwaarst, zo blijkt maar weer… poeh hee, wat een week.
Hou vol Laura. Liefs!
Ow bah, geen lucht!
Ooit hier gebeurt met de jongste, heb haar inderdaad ook hard op haar rug geslagen… ik kreeg het anders niet voor elkaar 🙁
Pff, eng is dat he?