Ja, het is me nogal een titel maar het is echt waar. Even liep het Grote Geheim gevaar, even was ik zwaar teleurgesteld in mezelf en even voelde ik me de slechtste moeder van de hele wereld. Wat er precies gebeurd was? Ik vertel het je!
Inhoudsopgave
Die schoentjes, die schoentjes
De kinderen mogen bij ons twee keer per week de schoen zetten. Sint en Piet hadden de eerste keer zelfs een briefje in de schoen gedaan met daarop de boodschap op welke dagen ze precies hun schoentje mochten zetten. De oudste gelooft niet meer, maar onze dochter zit er nog volledig in. Ze zingt dus uit volle borst ‘Sindsdien komt de stoomboot’ als ze haar schoentje gezet heeft. Hoe vaak wij haar ook verbeteren ( Het is Zie ginds, niet Sindsdien ) het interesseert haar niks.
Maar goed. Afgelopen woensdag was die schoen gezet, er was gezongen en de kinderen waren naar bed gegaan. Normaal gesproken komt Piet dan in actie, maar nu was Piet even afgeleid door andere dingen. De was moest nog gedaan worden, de afwas moest opgeruimd worden, er moest nog huiswerk gemaakt worden met de oudste en uiteindelijk plofte Piet dus redelijk vermoeid op de bank om nog even een filmpje te kijken. Om vervolgens lekker te gaan slapen…
De volgende ochtend
De volgende ochtend ging de wekker en ik maakte de kinderen wakker. Vervolgens ging ik lekker terug in bed liggen met onze jongste die ook net wakker was geworden. Ik gaf hem de borst terwijl manlief dus de twee oudsten richting school zou werken.
En terwijl ik daar zo in bed lag kreeg ik ineens een visioen van huilende kinderen bij lege schoentjes die dachten dat ze ontzettend stout waren geweest. Ik zal niet herhalen wat ik op dat moment dacht, maar je zult begrijpen dat ik me even de slechtste moeder ooit vond. Hoe los ik dit nou weer op??
Lees ook: moederblunders
Spionnenskills
Ik blijk dus te beschikken over een aantal goede spionnenskills. Ik had toevallig nog 3 spekletters in mijn kledingkast liggen ( verstopt voor 5 december, niet voor die stiekeme vreetbuien midden in de nacht ) en die verstopte ik dus onder mijn ochtendjas. Met de jongste op de arm liep ik naar beneden alsof er niks aan de hand was.
“Er zat niks in onze schoen. Niks!” zei dochterlief verontwaardigd toen ik de keukendeur opende. Manlief gaf me een redelijk boze blik. “Niks? Hoe bedoel je niks? Je zult wel weer niet goed gekeken hebben!” gaf ik als antwoord terwijl ik de jongste in zijn stoeltje zette. “Niks mam! Ik heb echt goed gekeken!” Ik liep de woonkamer in, opende het rolluik en schoof 3 spekletters onder de verwarming. “Niks? Dat weet je 100% zeker? Verstoppiet is niet hier geweest vannacht?” riep ik vanuit de woonkamer. “Verstoppiet?” antwoordde dochterlief terwijl ze opstond van haar stoel. Samen zochten we in de kamer en daar vond ze de drie spekletters onder de verwarming. “Jippie! We hebben wel een cadeautje!” riep ze blij. Pfff…
Is jou zoiets wel eens gebeurt?
Jaaaaa hier mochten ze vorige week een keer extra hun schoen zetten. Opa en oma sint hadden wat bezorgd. Ik doe het in een boodschappentas op de stoel, vriendlief zou het neerzetten als hij naar bed ging. De oudste word laat op de avond vaak nog wakker om te plassen. Je raad het al… is hij het vergeten te doen. Dus ik smoes bedacht dat sint had geapt dat ze haast hadden en iets hoorden boven en dat het in de tas ergens in de kamer stond. Ze trapten er beiden gelukkig in, maar dacht wel pfff…
De oudste is 10 en gelooft ook nog…
Pff, dat zijn toch even spannende momenten voor ouders he?