Jij veranderde mijn wereld

Vandaag ben je jarig. 11 jaar ben je geworden. Hoe cliche het ook klinkt, de tijd is echt snel gegaan. Een dikke elf jaar geleden begon ons avontuur met het vasthouden van die positieve zwangerschapstest. Ik weet het nog als de dag van gisteren: 15 februari 2006. Jij veranderde mijn wereld compleet.

Grote wens

Ondanks dat iedereen om ons heen leek te denken ( en graag hardop wilde zeggen ) was jij geen ‘ongelukje’. Een kind is nooit een ongelukje in mijn ogen. Ook na het vasthouden van een positieve test heb je altijd een aantal keuzes. Wij hadden een grote kinderwens. Jij zou de eerste zijn in ons gezin vol kinderen. Gezelligheid aan tafel, ik als koekjesbakkende en knutselende moeder die op haar kinderen zou wachten met een pot thee na school. Jouw vader als hardwerkende man die om 5 uur aan tafel kon aanschuiven. Dat ideale plaatje zeg maar. Romantisch, die ideetjes die je soms kunt hebben, vind je niet?

De roze wolk

Na een gigantisch snelle bevalling van nog geen 3 uur was jij er. Waar ik vaak van die overgelukkige moeders op foto`s zag, voelde ik iets heel anders. Je was vies, glibberig en hartstikke blauw. Ik lag op de rand van het bed en was alleen maar bang dat je er vanaf zou kunnen vallen. En ik vond je klein. Wat moest ik nou eigenlijk met je? Je werd schoongemaakt, ik kon me iets gemakkelijker gaan liggen en dat blauwe kleurtje gleed als een doek van je af.

Die eerste week was onwerkelijk. Ik heb genoten van jou, maar het was erg druk met kraamvisite. Als papa en ik s`avonds op de bank zaten konden we alleen maar naar je staren. Wat raar dat jij er was. En wat mooi dat je kon bestaan dankzij ons. Wat waren we blij met je. Jij hoorde bij ons en wij hoorden bij jou.

Peuter, kleuter, kind

Het ontdekken kon beginnen. Met ziekenhuizen, therapeuten en andere instanties waren we liever niet in aanraking gekomen, maar dat ene kleine plekje op je onderrug zorgde ervoor dat na ruim een jaar die mooie ontdekkingstocht van het leven veranderde in een tocht met flink veel heuvels. Ik heb altijd gezegd: ” Ik ben hier om jou te begeleiden op weg naar de volwassenheid” maar heb me geregeld afgevraagd of ik hiervoor wel in de wieg was gelegd. Kleine kinderen, kleine problemen, grote kinderen, grote problemen. Maar wij sloegen die kleine problemen over leek wel.

Rollercoaster ride

Nog steeds is ons leven een echte rollercoaster en hoewel we nu in iets rustiger vaarwater lijken te zitten met jou weet ik dat het weer kan gaan komen over een tijdje. Inmiddels weten we wat we kunnen verwachten van ziekenhuizen en therapeuten en zijn we eraan gewend dat ze in ons leven zijn. Jij gooit geregeld je kont tegen de krib en dat is logisch. Je wordt ouder, je wordt tiener en jij wil je eigen leven leiden, het liefst net zoals alle andere kinderen met als grootste probleem de puist die op je neus groeit.

Ik had je willen beschermen

Ik had je willen beschermen voor die grote boze buitenwereld maar dat is niet gelukt. We moesten een ander pad in slaan en ons avontuur werd de grootste uitdaging van mijn leven. Het spijt me dat ik de pijn en je verdriet niet heb kunnen wegnemen. Ik heb er nachten over wakker gelegen en ik heb ook tegen je gezegd dat ik desnoods met jou op mijn rug naar Zuid-Spanje zou lopen als ik wist dat ze je daar beter konden maken.

Inmiddels weet ik dat ik niks anders had kunnen doen dan wat ik gedaan heb. Het is zoals het is en samen maken we er het beste van. We genieten van die momenten die wel leuk zijn en ondanks alles hebben we ook bijzondere herinneringen in het ziekenhuis liggen.

Speciale band

Met jou heb ik een speciale band. Jij bent mijn eerste, jij maakte mij moeder. Ik heb nog het meeste moeite om jou los te laten in die boze buitenwereld, terwijl ik eigenlijk weet dat het je best gaat lukken. Je bent sterk, je bent veerkrachtig, je bent moedig en hartstikke slim. Je hebt meer meegemaakt dan menig ander kind, maar je staat er nog steeds. Ik zal nooit achter je staan want daar zie je me niet. Ik zal naast je staan, je hand vasthouden en zorgen dat je me altijd recht in de ogen kunt kijken. Aan 1 blik hebben wij genoeg.

Lieve Damiën, van harte gefeliciteerd met jouw 11e verjaardag. We gaan er een feestje van maken.

Liefs, mama.