Als rasechte ADHD-er heb ik tien miljoen ideeën per week. Al die ideeën beginnen klein, maar uiteindelijk eindigen ze groot. In mijn hoofd dan. Want hoewel ik veel ideeën heb, houdt het stemmetje in mijn hoofd mij vaak tegen. “Dat lukt je toch niet” of “mensen vinden het vast en zeker belachelijk” zijn gedachten die vaak voorbij komen. Die ideeën schrijf ik op en na een tijdje vind ik dan weer die briefjes. Vaak denk ik dan “o, ja, dat was een leuk idee.” Of juist “Oei, wat was dat belachelijk!” maar er zijn ook ideeën die mijn hoofd niet meer uitgaan. Dingen waar ik iets mee moet doen, heb ik besloten. En daarom vraag ik nu 3 minuten van jouw tijd per dag.
Inhoudsopgave
Het ontstaan van mijn idee
Zoals ik al zei heb ik vele ideeën en dat is prima. Ik heb een grote fantasie en soms neemt die fantasie een loopje met me. Zo heb ik in gedachten de wereld verbeterd, milieuproblemen opgelost en is er dankzij mij in de toekomst geen tekort meer aan woningen. Fijn toch? ? Ik moet mezelf geregeld terugfluiten want ergens is er ook een stemmetje dat zegt dat dit soort dingen niet kan.
Maar goed, dagelijks heb ik dus wel een aantal ideeën. Soms schrijf ik ze op, soms ook niet. Soms werk ik ze uit, soms ook niet. Maar eigenlijk doe ik er daarna niks meer mee. En dat heeft te maken met faalangst. Een ‘monster’ in mijn hoofd wat roept dat ik normaal moet doen, dat ik braaf in mijn huisje moet blijven zitten, dat roept dat de wereld niet op mij zit te wachten. Terwijl er een klein kind in mij stuitert om er wel iets mee te doen.
Liefde voor YouTube
Vloggen en YouTube filmpjes maken bijvoorbeeld. Ik vind dat leuk. Ik vind het minder leuk om met mijn hoofd in beeld te komen en hele verhalen te gaan zitten vertellen. Heeft misschien toch te maken met dat Limburgse accentje. Of gemaakt vrolijk moeten gaan zitten doen. Nee, soms heb ik gewoon geen zin om te praten. Het is al druk genoeg in mijn hoofd, in de middagen en avonden ben ik vaak moe, er is altijd wel geluid om me heen en dan ga ik mij dus alleen maar lopen irriteren aan het feit dat ik iets drie keer opnieuw moet opnemen. Het spontane is dan uit de vlog voor mij.
En zo ging ik denken: wat werkt dan wel voor mij? Want er zijn momenten genoeg op een dag waarvan ik denk: “Eigenlijk zou dit best een leuk moment zijn om te filmen als ik vlogger was.” En zo kwam ik op het idee om niks meer te zeggen. Om alleen beelden te laten zien, met een muziekje erachter. Vind ik stiekem veel leuker. En daar gaat het eigenlijk toch gewoon om? Wat ik leuk vind om te doen. Maar hoe lang maak je zo`n video dan? Ik was er snel over uit. Drie minuten. Dat zou het gaan worden.
Hoe mijn idee in de kast verdween ( en er weer uitkwam )
Ai. Dat dus. Ik had dit idee namelijk al zo`n drie jaar geleden. En toen twee jaar geleden weer opnieuw. En een maand of 8 geleden kreeg het echt vorm. Maar ik deed er dus niks mee. Daar was dat stemmetje weer. “Wie zit er te wachten op zoiets? Je komt het eigenlijk niet tegen op YouTube dus daar kijken mensen helemaal niet naar. Maak jezelf niet zo belachelijk. Ga jij nou maar lekker knutselen en hou je mond.”
Een maandje geleden kwamen de kinderen voor de zoveelste keer met de vraag wanneer we nou eindelijk weer eens gingen vloggen. “Je vond het toch leuk om te doen? Je houdt er toch van om die filmpjes te maken?” Ze hadden gelijk. Verdorie! Dat is een nadeel van kinderen die ouder zijn. Ze pakken me terug met mijn eigen woorden! “Zullen we meedoen met Vlogmas?” vroeg Damiën. ( 24 dagen lang elke dag een video uploaden waarin je de voorbereidingen van kerst laat zien.) Ik dacht even na. Ja, het is leuk. Nee, het is niet de meest ideale tijd van het jaar want ik heb het al zo ontzettend druk met tienduizend andere dagelijkse bezigheden!
Beginnen met vloggen
Maar ik besloot dus wel te beginnen met opnemen. En 1 van die eerste opnames was dat ik gemaakt vrolijk mijn riedeltje opzei: “Hallo! Wat gezellig dat je kijkt naar deze nieuwe vlog. De komende periode kun je zien hoe wij… niet doen, kom daar van af… De komende periode kun je mee genieten met onze… laat dat nou…. In de komende video`s….wacht even, mama wil dit even doen….” Zucht….
Het stoorde me dus dat ik na drie pogingen alsnog gemaakt vrolijk aan de slag moest gaan. En dat is niks voor mij. Ik ben blij, ik ben boos, ik ben verdrietig en dat zijn dingen die je aan me merkt. Die kan ik niet verbergen zodra ik die camera aanzet.
Ik keek diezelfde avond dus naar mijn opgenomen beelden. Dit was drie keer niks! Maar dat was wel een leuk moment, als je het geluid weg dacht. En dat ook, en dat ook… Zoveel leuke momentjes….Zou ik het gewoon doen? Zou ik gewoon mijn idee uitvoeren? Gewoon 24 dagen lang een video uploaden die 3 minuten zou duren? Muziekje eronder en klaar? Ik maakte de video en liet hem de volgende dag aan Dave en de kinderen zien die erg enthousiast reageerden. “Dat moet je gaan doen, mam! En dan niet 24 dagen, maar gewoon de hele maand december.”
Ok. Gaan we doen. Inmiddels staan er al een aantal video`s online die je kunt bekijken. Ik zou het leuk vinden als jij je abonneert op mijn YouTube kanaal. Tis helemaal gratis. 😉
Veel plezier en ik hoor graag wat je er van vindt.