Nederlandse Kampioenschappen, here we come!

Onlangs mocht Damiën deelnemen aan de Limburgse Kampioenschappen van de Limburgse Bond van Tamboerkorpsen. Hoe dat afgelopen was zou ik je nog laten weten. Het was een behoorlijk drukke week afgelopen week. Met mijn verjaardag en allemaal zieken thuis kwam er weinig van bloggen terecht. Maar inmiddels zijn we weer opgeknapt en heb ik weer wat tijd. Tijd om het van de daken te schreeuwen: Nederlandse Kampioenschappen, here we come!

Inhoudsopgave

Limburgse Kampioenschappen LBT

Damiën was al de hele week erg zenuwachtig. En dat mag ook. Het is niet niks om op een kampioenschap te mogen spelen. Ik wist wat zijn doel was: Hij wilde heel erg graag naar de Nederlandse Kampioenschappen. Hij oefende zich helemaal verloren in de week voorafgaand aan het Limburgse Kampioenschap. Zoveel dat ik me bij de buren maar even verontschuldigd heb voor de overlast. Op verschillende momenten van de dag pakte hij zijn trommel en speelde hij zijn liedje een keer of 3.

De vrijdag voor het kampioenschap werd Damiën ineens behoorlijk ziek. Hij kreeg hoge koorts en lag alleen maar op de bank. Maar hij was gedreven: hij ging oefenen op vrijdag en zaterdag in de harmoniezaal. Hij wilde per sé mee doen op zondag. “Het zijn maar 3 minuten die ik moet spelen en dat ga ik doen. Ik heb niet voor niks zo hard geoefend!” zei hij tegen me.

Op zondagochtend ging het gelukkig al een stuk beter dan op zaterdagmiddag. Hij had veel geslapen en was op tijd naar bed gegaan. Hij nam een paracetamol en vroeg in de ochtend gingen we op pad.

Zenuwen

Ja, hij was zenuwachtig. Maar hij was ook zelfverzekerd. Hij had goed geoefend en hij hoorde dat hij goed was vooruit gegaan de laatste weken. Ook de complimenten die hij de afgelopen dagen had gekregen van zijn begeleiders deden hem goed.

Hij speelde zijn nummer goed, op een mooi tempo en hij was tevreden over zijn prestatie. Ook een beetje opgelucht dat het afgelopen was want het is toch best een dingetje om op zo`n podium voor publiek te spelen. Hij luisterde nog naar de andere jongens uit zijn slagwerkgroepje en toen kwam de uitslag. Hij had iets minder punten dan hij zelf (en wij) verwacht hadden maar dat mocht de pret niet drukken. Hij had een prachtige prestatie neergezet en hij mocht deelnemen aan de Nederlandse Kampioenschappen die over enkele maanden zijn.

Niet de ideale situatie

De datum werd dus op de kalender gezet en daar zag ik iets waarvan ik wist dat het niet de ideale situatie zou zijn: het Nederlands Kampioenschap werd gehouden 1 dag nadat Damiën en zijn klasgenoten terug zouden komen van het schoolverlaterskamp. Ik vertelde het tegen Damiën. “Hmm, dat is een beetje balen want ik heb gehoord dat je niet heel veel slaapt op het schoolverlaterskamp.” zei hij. “Dat klopt.” zei ik. Hij haalde zijn schouders op: “Ach, ja. Vroeg naar bed dan maar die avond van tevoren!” zei hij met een lach en stralende oogjes. “Ik ga naar het Nederlands Kampioenschap, mam!”

Laura

Mijn naam is Laura, bouwjaar 1982, getrouwd met de liefste van de wereld en moeder van 3.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *