Voor het eerst op concours

Daelyn zit op paardrijden en dat bevalt haar prima. Ze heeft een leuke juf en ze zit in een groep waar ze het prima naar haar zin heeft. Ze kan meedoen aan ‘wedstrijden’ en daarmee prijsjes winnen. In het verleden heeft ze het er wel eens over gehad, maar ze was nog niet echt enthousiast dus hebben we het er maar bij gelaten. Last minute besloot ze dat ze afgelopen weekend toch wilde meedoen en zo ging de jongedame voor het eerst op concours.

Inhoudsopgave

Paardrijkleding

Voor zo`n concours moet je natuurlijk andere kleding aan en dus besloot ik samen met haar te gaan kijken bij Decathlon. Een prima winkel waar je voor weinig geld sportkleding kun kopen. Zo kochten we daar voor €10 een zwarte paardrijbroek die ze dus wekelijks draagt. Een wedstrijd-outfit is een ander verhaal. Ze had het over witte handschoenen, een witte broek, een truitje en een jasje. Alles bij elkaar zou die outfit me minimaal €100 gaan kosten. Persoonlijk vond ik dat een tikkeltje aan de hoge kant voor dat ene concours. “Mocht je in de toekomst vaker mee gaan doen, dan vind ik het een ander verhaal. Voor deze eerste keer ga je maar gewoon in je normale outfit.” Ze vond het prima en had er geen problemen mee. Ze gaf me zelfs gelijk.

Paardrijconcours

Geen idee wat ik me bij zo`n concours moest voorstellen. Daelyn was nerveus, kreeg amper een hap door haar keel en ik liet het dus maar zo. “Je hebt geoefend, je kunt niet meer doen dan je best en het allerbelangrijkste vind ik dat je er plezier in hebt.” heb ik haar gezegd. Ze knikte. Plezier. Dat vond ze inderdaad ook erg belangrijk.

Ze mocht van haar lerares de eenhoorn meenemen die ze met kerst had gekregen. Gekscherend had ze gezegd: “Je mag alleen meedoen als jij je paard de eenhoorn opzet.” Daelyn neemt dat soort dingen serieus, dus die eenhoorn zat op vrijdagmiddag al in haar tas. Haar kleding werd op zaterdagavond klaar gelegd en we hadden geluk dat het prachtig weer was. Heerlijk om buiten te zijn. Ze was als een-na-laatste aan de beurt en deed haar proefje goed. Ze had haar paard goed onder controle en haar glimlach werd afgewisseld met een zwaar geconcentreerde blik. Toen ze klaar was, straalde ze alleen maar. “Ik vond het leuk!” Mooi. Dat was de bedoeling.

Een prijsje

Alle kinderen kregen een prijsje, ook Daelyn, en ik zag dat ze glunderde van oor tot oor. Op een formulier stond aangegeven waar ze een volgende keer op kon letten. Wat ging dit keer minder goed of was ze vergeten? Dat kon ze verbeteren als ze weer mee zou doen aan een concours. Ze was trots op haar prijsje en deze moest natuurlijk mee naar school de volgende dag. Ook vond ik het mooi om te zien dat ze andere kinderen feliciteerde met hun behaalde overwinning. Sportiviteit en plezier is vele malen belangrijker dan met die eerste prijs naar huis gaan.

Laura

Mijn naam is Laura, bouwjaar 1982, getrouwd met de liefste van de wereld en moeder van 3.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *