Je hebt kinderen en je hebt kinderen. Dat die van mij af en toe een beetje lomp zijn hoef ik je niet meer te vertellen. Dat zie je vanzelf aan de blauwe plekken en schrammen. De een dondert van de glijbaan omdat ze maffe stunts uithaalt en de ander is zo in gedachten dat vier keer tegen dezelfde tafel aanlopen niet ongewoon is. Onze dreumes kan er ook wat van. Want terwijl ik een praatje met iemand maakte hoorde ik ineens luid gehuil. En toen zat meneer dus vast…
Waar kan je kind in vast komen te zitten?
Nou, die van mij dus overal in. Waar Damiën eigenlijk alleen maar blauwe plekken oploopt omdat hij zich stoot of valt, loopt Daelyn blauwe plekken en schrammen op omdat ze ergens vanaf valt. Toen ze dreumes was viel ze van een zak potgrond van nog geen 5 centimeter hoogte af en had ze haar halve gezicht geschaafd. Onlangs viel ze dus van de glijbaan omdat ze aan het stunten was.
Landon is weer een ander verhaal. Die maakt er een sport van om steeds ergens in vast te zitten. Afgelopen week zat hij vast tussen de kast en de stoel met zijn hoofd. De stoel konden we gelukkig zo aan de kant schuiven en het probleem was opgelost. Maar hij heeft dus ook wel eens vastgezeten met zijn vinger in een boodschappenmandje. En geregeld met zijn knie in het traphekje. Ja. Dat lees je goed. Boodschappenmandjes en traphekjes…
Vast aan de diepvries
Gisteren ging ik naar de supermarkt op het dorp. Kind in het fietsje en lekker aan de wandel. In zo`n buurtsuper kom je natuurlijk altijd bekend volk tegen. Je moet dus echt je tijd uittrekken voor zo`n boodschap. Je bent zo een half uur verder.
Ik raakte aan de praat, zette netjes kind met fietsje een beetje opzij zodat ander winkelend volk voorbij kon lopen en toen hoorde ik ineens gehuil. Wat nou? Ik keek maar zag zo snel niks. Tot ik dus in de gaten kreeg dat meneer zijn duim in een gaatje bij de vriezer had geduwd. En er dus nu niet meer uitkreeg. “Wat ben je toch ook een eitje! Laat mij kijken.” zei ik, in eerste instantie nog rustig. Maar toen ik hem niet los kreeg, kreeg ik het toch een tikkeltje benauwd. Twee medewerkers schoten te hulp en probeerden voorzichtig zijn duim los te krijgen. Maar in de duim was geen beweging te krijgen.
Er werd een potje vaseline bijgehaald en we smeerden alsof het een lieve lust was terwijl dreumes dus steeds harder begon te krijsen. Ik zag het al voor me: brandweerwagens die er bij moesten komen om mijn kind los te maken van een vriezer in de supermarkt… Prachtig verhaal natuurlijk als hij 21 zou worden.
Gelukkig schoot zijn vinger ineens los, dankzij die vaseline natuurlijk. Maar de schrik zat er bij mij goed in. Ben ik zo bedacht op stroomkabels en verwarmingsbuizen, krijgen we dit weer….
Heeft jouw kind wel eens vast gezeten?
