Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit is het boek van Bianca Toeps, fotograaf, websitebouwer en blogger op Toeps.nl en gaat over autisme. Het boek kwam begin april uit op World Autism Awareness Day en kwam binnen op nummer 33 van de Bestseller 60.
Inhoudsopgave
Autisme
Bianca heeft zelf autisme. En over autisme zijn veel vooroordelen. Zo zou je snel lucifers moeten kunnen tellen. Of weten welke datum op welke dag valt. Veel mensen denken bij autisme aan Raymond uit de film Rain Man, maar niet alle mensen met autisme zijn zo. Autisme wordt in films natuurlijk ontzettend uitvergroot neergezet en daardoor denken mensen autisme dus erg makkelijk te herkennen.
Bianca was van mening dat er veel over mensen met autisme wordt gepraat maar dat er weinig wordt geluisterd naar ze. Vaak zijn het ouders of wetenschappers die in de media verschijnen en hun zegje over autisme doen. Bianca wil ook graag haar zegje doen en gelijk heeft ze. Zelf kan ze immers het beste vertellen wat autisme voor haar betekent.
Mensen met autisme hebben bijvoorbeeld vaak problemen met hun zintuiglijke prikkelverwerking. Vaak hebben ze last van overprikkeling, soms van onderprikkeling. Dit beschrijft Bianca uitgebreid in haar boek. Ze beschrijft welke zintuigen er zijn maar ook wat die prikkels met haar doen en wat ze doet om deze prikkels te beperken. Als je meer weet over hoe je hersenen informatie verwerken die je via je zintuigen binnenkrijgt, dan is het gedrag van veel mensen (met en zonder autisme) logisch en echt ontzettend goed te verklaren.
Over het boek
Bianca haar boek werd gepresenteerd als “enorm informatief, opent ogen, zit propvol humor en is nergens belerend.” Dat wilde ik dus wel zelf even ervaren. 😉
Het boek bestaat uit verschillende delen. Zo vertelt Bianca onder andere over zichzelf, over haar leven tot dusver, over wat autisme is volgens de DSM-5 en wat dit betekent voor haar, zintuiglijke prikkelverwerking, executieve functies, de uiteindelijke diagnose, ze laat anderen aan het woord en ze vertelt over opmerkingen die mensen met autisme tot in den treuren horen van anderen en waar ze eigenlijk gewoon genoeg van heeft.
Dit alles is inderdaad geschreven met een flinke dosis humor. Geregeld zat ik met een glimlach op mijn gezicht of zat ik te giebelen op de bank. Ze schrijft heerlijk en zonder dat ik het in de gaten had was ik zomaar 50 bladzijden verder. Het leest makkelijk weg en is absoluut geen zware kost. Ook als je geen autisme hebt of verder geen tot weinig ervaring hebt met mensen die autisme hebben is dit boek een aanrader om te lezen. Ook voor leerkrachten en hulpverleners is dit boek goed om te lezen. Er staan duidelijke tips en adviezen in.
Persoonlijke verhaal
Bianca deelt onder andere haar persoonlijke verhaal. Hoe haar jeugd was, hoe het haar in de tienertijd verging, hoe ze merkte dat ze moeite had met bepaalde prikkels en hoe ze zichzelf daar tegen beschermde. Maar ook hoe ze zich probeerde aan te passen naar de wensen van anderen. In feite loop je dan altijd op je tenen en dat maakt je niet gelukkiger.
Acceptatie van een diagnose ( en nee, ik ben nog altijd niet van de labeltjes, al is dat vaak wel nodig om de juiste ondersteuning te krijgen) maakt wel veel duidelijk en zorgt er vaak ook voor dat puzzelstukjes op hun plek vallen. Althans, zo heb ik het ervaren toen ik mijn diagnose kreeg.
Onder de streep denk ik dat we allemaal gewoon lekker onszelf willen zijn. Ik gebruik bewust niet het woord ‘normaal’ want wie heeft in vredesnaam bepaald wat ‘normaal’ is? Sinds mijn eigen diagnose voel ik alleen maar opluchting en heb ik het gevoel alsof mijn hele leven in 1 klap duidelijk werd. Als we elkaar nu ook allemaal accepteren zoals we zijn, met autisme, ADHD of wat dan ook, dan zou de wereld er een stukje fijner uitzien.
Heb jij het boek gelezen? Of ben je van plan om het te gaan doen?
