Zorgen voor je kind, dat doe je toch gewoon? Op het moment dat je een positieve zwangerschapstest in handen hebt maak je een keuze. Je belooft dat je voor dit kleine wondertje zult zorgen in voorspoed en tegenspoed. Meer voorspoed dan tegenspoed, hopelijk maar dat hebben we helaas niet voor het uitzoeken. Als blijkt dat je kindje chronisch ziek is, val je als ouders vaak zomaar in de categorie ‘Mantelzorger’ terwijl jij je zo helemaal niet voelt. Je kunt zelfs recht hebben op een mantelzorg vergoeding om je te ontlasten zonder dat jij je hiervan bewust bent. Bij Zilveren Kruis bijvoorbeeld zijn er verschillende vergoedingen mogelijk, afhankelijk van het type pakket dat jij kiest.
Inhoudsopgave
Mantelzorg definitie
“Mantelzorg is de zorg voor chronisch zieken, gehandicapten en hulpbehoevenden door naasten: familieleden, vrienden, kennissen en buren. Kenmerkend is de reeds bestaande, persoonlijke band tussen de mantelzorger en zijn of haar naaste. Daarnaast gaat het om langdurige zorg die onbetaald is.” Aldus Wikipedia. Daarnaast hoort er eigenlijk ook nog bij verteld te worden dat je minimaal 8 uur per week en minimaal 3 maanden voor die persoon hoort te zorgen. Kortdurende zorg, zoals zorgen voor je man omdat hij zijn been gebroken heeft, valt niet onder de definitie mantelzorg.
Het woord ‘mantelzorg’ is overigens ontstaan doordat je zorg verleent binnen een kleine groep. De zorg die je ontvangt valt als een mantel om je heen: hij verwarmt, beschut en beveiligt. Zomaar even een weetje tussendoor. š
Ben ik mantelzorger?
Maar goed: definities zeggen me niet zoveel. Jaren geleden kwam ik in contact met iemand die me wilde ondersteunen omdat ik mantelzorger was en blijkbaar werd het me iets te veel allemaal. Klopt. In 2013 kreeg ik een flinke burnout en het heeft ruim een jaar geduurd voordat ik weer een beetje mezelf was. Hoe dat kon? Ik ging werken voor een baas. Ik wilde het zo graag: alle ballen in de lucht houden. De perfecte moeder en vrouw zijn, zorgen voor mijn chronisch zieke kind en een baan ernaast hebben. Bijna alle vrouwen deden dat toch: gezin en werk combineren? Dat moest ik ook kunnen!
Toen ik thuis kwam te zitten met die burnout was ik vooral kwaad en teleurgesteld. Wat was er mis met mij en waarom lukte mij het mij niet werk en thuis te combineren? Later, toen ik in gesprek raakte met de gemeente, besloten ze me te ondersteunen door me een gesprek aan te bieden met een mantelzorgcoƶrdinator.
Ik vond het raar. Ben ik een mantelzorger? Ik doe toch wat elke moeder doet: zorgen voor haar kinderen, in goede en slechte tijden. Maar omdat mijn kind chronisch ziek is en ik veel voor hem doe en regel ben ik mantelzorger. Raar om het nu een naam te geven. Ik voelde (en voel) me totaal geen mantelzorger.
Wat doet een mantelzorger?
Tja, dat vond ik dus erg lastig. Wat doe ik meer of anders voor Damiƫn dan voor de andere kinderen? Dat verschilt dus nogal. Hij heeft een chronische ziekte, maar hij kan van het ene op het andere moment meer zorg nodig hebben omdat het lichamelijk slechter kan gaan met hem. Toen hij geopereerd was waren de zorgtaken heel anders: ik maakte zijn eten en bracht het hem op bed of op de bank. Ik hielp hem met naar de wc gaan en met douchen, met opstaan, gaan zitten en aankleden. Allemaal dingen die vanzelfsprekend zijn maar waar hij echt hulp bij nodig had. Uiteindelijk, na een paar maanden, was hij goed hersteld van de operatie en pakte hij zijn dagelijkse dingen weer op.
Maar ook tijdens de goede periodes ben ik dus een mantelzorger: ik regel afspraken voor hem met ziekenhuizen en therapeuten, regel de aanpassingen zoals rolstoel en aangepast meubilair maar ik sta hem op psychisch gebied ook bij. Psychisch is chronisch ziek zijn zwaar, zeker voor een kind dat volop in ontwikkeling is. Al die extra taken samen maken dat ik onder de ‘mantelzorgers’ val, ook al voelt dat niet zo.
Mantelzorg en werk
Ja, dat was dus geen goede combinatie voor mij. Ik moest gewoon veel regelen voor mijn kind en heb, zeker in slechtere periodes, bijna dagelijks contact met een ziekenhuis of therapeut. Een mailtje hier naar toe, een belletje daar naar toe. En dat gebeurde dus allemaal in de pauzes of als ik laat op de avond thuis kwam. Toen er ook nog wat problemen ontstonden rondom vrij krijgen voor onderzoeken, kreeg ik het in mijn hoofd niet meer geregeld. Het was de spreekwoordelijke druppel die de emmer deed overlopen en ik kwam thuis te zitten met een burnout.
Uiteindelijk hebben Dave en ik ervoor gekozen dat ik thuis bleef. Ik had een prachtig kaartenhuis gebouwd, maar toen ik ging werken stortte dat helemaal in. Als ik thuis was, dan was er rust en regelmaat. Werden er dingen geregeld, kon ik dingen uitzoeken en in de auto of op de fiets springen zodra dat nodig was. En ik heb dat al geregeld meegemaakt de afgelopen jaren.
Ik vind het inmiddels ook heerlijk, dat thuis zijn. Financieel gezien is het misschien niet altijd even handig, maar de rust die er is binnen het gezin is me zoveel meer waard. Ik ben me er ook zeker van bewust dat dit niet in elk gezin mogelijk is of dat dit voor veel mantelzorgers niet werkt. Elk gezin en elke situatie is uniek. Wil je meer informatie over mantelzorg, of heb je vragen? Neem dan zeker eens een kijkje op deze website over mantelzorg.
Dit artikel is tot stand gekomen d.m.v. een samenwerking
