Mama staakt!

Ik hou van mijn kinderen. Van ze alle drie. Maar vooral die oudste twee kunnen af en toe flink het bloed onder mijn nagels uit halen. Ja, dat zet ik hier gewoon keihard op mijn blog neer. Nee, het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. Vooral niet tijdens het avondeten. Vraag je ze wat ze graag willen eten die avond is het antwoord steevast: “Geen idee.” of “Maakt niets uit.” Elke avond opnieuw moet ik dus weer iets ( bij voorkeur ) gezonds verzinnen. En 99 van de 100 keer hoor ik bij het aanschuiven aan tafel: “Ja, getver! Daar had ik dus geen zin in!” of “Ieuw!! Dat lust ik dus echt niet!” En toen was ik het zat. “Stik maar! Mama staakt!”

Inhoudsopgave

Mama staakt!

Verbaasd keken ze me aan. “Dat kan niet.” was hun eerste reactie. Ik zat nog best in mijn boosheid en reageerde fel. Ik vroeg ze waarom dat niet kon. Dat het eigenlijk best kon. Dat ik moeder was en lekker mijn eigen regels bepaalde. En nu besloot ik dus te staken. “Ik kook niet meer. Jullie koken maar. Ik staak voor de kookmomenten. Drie dagen lang! Zo!” Ik sloeg mijn armen over elkaar alsof ik een klein kind was. Ja. Dat deed ik. Verontwaardigd keek mijn oudste mij aan. “Hoe bedoel je? Je kunt niet staken voor het koken, hoor mam. En zeker geen drie dagen! Zelfs de school staakt geen drie dagen!”

Lees ook: Een volle kar boodschappen voor 20 euro

Mijn huis, mijn regels

Ik vond dat ik prima drie dagen kon staken. “Er is altijd gezeik om het avondeten. Als ik vraag wat jullie willen, moet ik het altijd zelf verzinnen of uitzoeken. En wat ik dan uiteindelijk ook maak, niks is goed. Jullie hebben er altijd iets op aan te merken. Dat ben ik beu. Sop het jullie maar op. Jullie koken drie dagen. En regel alles zelf maar. Verzin maar een gerecht, doe de boodschappen, hou rekening met iedereen en kook.”

Terwijl de oudste me nog steeds met open mond aanstaarde, had dochterlief de oplossing: “Nou, dat gaat simpel worden. Dat wordt friet, pizza en pannenkoeken.” Ze keek me lachend aan. “Ja, daaag. Jij gelooft in sprookjes. Ik wil goede, voedzame maaltijden op tafel zien. Vlees, vis, groenten, aardappelen, pasta. Maak er maar wat van.” De lach op haar gezicht verdween. “Dat kan niet. Je kunt echt geen drie dagen staken.” reageerde ze. “Tuurlijk wel. Mijn huis, mijn regels. Ik ben nergens een Huisvrouwenboek of Moederboek tegengekomen met regels over moeders die niet mogen staken.”

Doorzetten

Tja, en dan moet ik dus wel doorzetten. Toen ik die avond op de bank zat en het verhaal aan manlief vertelde, kwam hij niet meer bij van het lachen. “Ik moet doorzetten, he?” vroeg ik voor de zekerheid. Hij knikte. Nu moest ik dus echt niet terugkrabbelen. Mama staakt. Het feest ging beginnen.

De eerste avond was het de beurt aan de oudste. Hij had volgens mij stiekem nog de hoop dat ik het zou vergeten want rond half 5 ging hij op de bank zitten en zette de tv aan. “Hallo? Je moet koken he? Mama staakt, weet je nog?” Met grote ogen keek hij me aan. “Meende je het serieus?” Ik knikte. Het duurde eventjes, maar hij stond op. We zouden macaroni eten, dat was het makkelijkste omdat Dave met Daelyn naar haar paardrijles was en ik vrijwel direct weg moest nadat ze thuis waren gekomen. We zouden dus niet allemaal samen eten.

Mama staakt

Macaroni maken

Macaroni maken is vrij simpel natuurlijk. Gehakt rullen, groentepakketje erbij, bolognese sausje erin en de macaroni koken. Damiën voelde zich wat onzeker, ondanks dat hij toch al vaker gekookt had. Nu stonden twee pannen op en dat vond hij wel wat lastig. Van een afstandje bekeek ik alles en hij deed het prima. “Ziet er eigenlijk best goed uit, of niet?” vroeg hij. Ik keek in de pan. “Inderdaad! Ik krijg er honger van.” Hij glunderde. Kijk, koken kan wel leuk zijn. 😉

Dochters dag

Op de tweede dag was het de beurt aan mijn dochter. Twee oma`s zouden blijven eten en dat was natuurlijk drukke boel. Ze wilde soep maken met stokbrood. Aangezien Damiën geen soep lust, moest ze voor hem wat anders verzinnen. Hij kreeg een wrap met tomaat en mozzarella. Op het laatste moment besloot ze nog gevulde champignons te maken. Eerlijk is eerlijk: dat is best pittig in je eentje dus ik heb haar een beetje geholpen.

Ook vandaag viel het eten goed in de smaak en Daelyn was trots op haar eigen creaties. Ik eigenlijk ook wel want ze had best veel verschillende dingen gemaakt en rekening gehouden met haar broer.

Lees ook: Ik hoef geen vlees, mama

De laatste dag

Op de laatste dag waren ze er een beetje klaar mee en werd het langzaamaan ‘vergeten’. Ik wist ze toch nog over te halen en ze eraan te herinneren dat het toch echt moest gebeuren. “Ik staak, weet je nog?” zei ik. Zuchtend kwamen ze aanlopen. Daelyn regelde de groenten ( rode kool ) en het vlees ( varkenslapjes ) en Damiën bakte krieltjes. Hij kreeg er lol in want hij voegde zelfs wat kruiden toe.

“Poeh, nou ben ik er ook wel klaar mee hoor!” kreeg ik tijdens het eten te horen. “Elke dag koken en iets verzinnen is best vervelend.” Ik knikte. Op dit moment begrepen ze dus waar ik mee te maken had. Hopelijk bleef het ook hangen in de toekomst. En anders kan ik altijd nog een keertje in staking gaan, natuurlijk. 😉

Hoe gaat dat bij jou tijdens het avondeten?

Laura

Mijn naam is Laura, bouwjaar 1982, getrouwd met de liefste van de wereld en moeder van 3.

3 thoughts on “Mama staakt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *