Wat een achtbaan van emoties was die eerste week thuis van school. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de sluiting van de scholen aan had zien komen. Daarnaast: Dave en ik hadden zaterdag al besloten dat we de kinderen niet meer naar school zouden laten gaan op maandag dus we hebben ze een beetje kunnen voorbereiden op een lange tijd thuis. Ik vertel je hoe we deze eerste week onderwijs op afstand doorkwamen.
Inhoudsopgave
Maandag 16 maart
De afspraak was dat we op de gewone tijd zouden opstaan en om half 9 aan tafel zouden zitten voor school. Er waren nog geen opdrachten maar we hadden al mails van de scholen dat deze nog geregeld zouden worden.
Damiën heeft nog wat huiswerk open staan dus hij kan daarmee aan de slag. Daelyn heeft hier thuis dingetjes waar ze mee vooruit kon. We hebben nog boeken liggen van de Bijlesmeester, ze heeft net een kaart van Nederland mee naar huis gekregen om de provincies en hoofdsteden te leren en we kunnen de tafeltjes nog oefenen.
Daelyn vertelde zelf dat ze graag een roostertje wilde maken. Dat vindt ze overzichtelijker en dus doen we dat. Twee lessen, pauze, twee lessen, pauze en weer twee lessen. We beginnen met het stomste (rekenen) en ik besluit dat we gewoon leuk moeten afsluiten: met crea.
De dag is heerlijk. Geen tijdsdruk, helpen met de dingen die ze moeilijk vinden en ze zelfstandig laten werken voor de vakken die wel prima gaan. We spelen De slimste mens Junior en gaan aan de slag met TipToi De turbulente Tijdreis.
Dinsdag 17 maart: onderwijs op afstand is totale chaos
Gisteravond zijn de mails van school binnen gekomen. Damiën zou mails van zijn leerkrachten ontvangen en Daelyn heeft huiswerkopdrachten via de mail gekregen die ze online kan uitvoeren. Dat vertelde ik ze dus ook bij het ontbijt. Ze zijn enthousiast en zitten op tijd aan tafel, aangekleed en alles. Ik vind het verbazingwekkend.
“Daddy finger, daddy finger, where are you? Here i am, here i am, how do you do?”
Landon loopt vrolijk dansend en zingend door de keuken. Ik ruik dat hij gepoept heeft en dus verschoond moet worden.
“Wacht, ik zet deze twee even aan het werk en dan ga ik jou verschonen en aankleden.” zeg ik dan ook.
“Hoe kan ik nou huiswerk maken zonder mijn snappet?” vraagt Daelyn een beetje geïrriteerd.
“Moet je op je eigen tablet doen. Hier. Kijk. Daar staat de internetpagina. Surf daar maar naar toe, dan verschoon ik Landon even.”
Ik druk haar de tablet in haar handen en schuif de mail onder haar neus.
“Wat is dit nou weer?! Ik heb echt superveel mails!” Damiën zit inmiddels ook met een boze blik aan tafel en kijkt op zijn telefoon.
“Ja, jongen, jij hebt iets meer leerkrachten. Die zullen allemaal wel hun huiswerk doorgeven.” probeer ik nog.
“Huiswerk, mails en uitnodigingen. Jeetje, wat een rommeltje zo zeg! Ik heb zeker 30 mails!” gaat hij verder.
Ik besluit even te gaan kijken. “Kijk eens op de laptop, zo op je telefoon is wel erg onoverzichtelijk.”
“Daddy Finger, daddy finger, where are you. Here I am, Here i am, How do you do?” Landon komt weer zingend de keuken in lopen.
“Die tablet van mij kan de snappet website niet vinden hoor, mam. Dit werkt voor geen meter.” roept Daelyn tussendoor.
“30 mails! Wat denken die leraren wel niet??” Damiën raakt steeds geïrriteerder.
Adem in, adem uit… dit begint chaotisch te worden. Ik besluit dat ik onderwijs op afstand per direct haat! “Ik help jou zo, ik zet eerst even Daelyn aan het werk.” zeg ik tegen Damiën. Ik probeer via de tablet op die snappet website terecht te komen, maar mij lukt het ook niet.
“Daddy finger, Daddy finger….”
“Ik moet om kwart over 9 in de Classroom zitten! Hoe dan??”
“Echt, mam. Weet je wel wat je doet? Straks heb ik dus als enige van de hele klas mijn huiswerk niet af, he?”
“STOP!! Jij: zet je broer voor de tv.” zeg ik tegen Daelyn.
“En mijn rekenen dan? En wat moet ik hem opzetten op tv?”
“Je gaat boven lezen en zet hem op wat hij wil. Zolang het geen Daddy Finger is.”
“Lezen staat niet op mijn lijstje vandaag, hoor.”
Ik pak een pen en krabbel er lezen op. “Nu wel.”
Daelyn doet braaf wat ik haar gezegd heb. Het heeft me 20 minuten gekost om Damiën in die Classroom te krijgen maar uiteindelijk zie ik 1 voor 1 zijn klasgenootjes op mijn computerscherm verschijnen. Wauw. Mooi, die moderne technologie. Vervolgens krijg ik ook Daelyn aan haar werk en kan ik lekker onderuitgezakt met een kop thee en een frisse Landon even bijkomen in de tuin. Hij blijft vrolijk. “Daddy Finger, Daddy Finger, where are you?”
Woensdag 18 maart: Mijn verjaardag
Ik ben jarig vandaag, maar toch voelt het anders. De kinderen gaan aan hun huiswerk alsof ze nooit anders gedaan hebben en ik ruim een beetje op in huis. Aangezien mijn laptop bezet is, kan ik helemaal niks. Ik kan geen video maken, ik kan geen blog schrijven. Tot zover thuiswerken. Gelukkig is het mooi weer en kan ik met Landon buiten een beetje spelen en opruimen. Ik krijg wat telefoontjes van mensen die me feliciteren. Eigenlijk verloopt deze dag, qua huiswerk maken best goed.
Aan het einde van de dag zit ik in mijn tuin en denk na over mijn verjaardag. Normaal gesproken is het full house op verjaardagen en blijven mensen eten. Nu is er niks. Niemand. Alleen mijn moeder die even een klein uurtje op de koffie komt. Een felicitatie op 2 meter afstand, zonder kus of knuffel. Ik heb me nog nooit zo eenzaam en alleen gevoeld op mijn verjaardag als nu.
Donderdag 19 maart: Muzieklessen op afstand
Zoals ik eerder al zei: de moderne technologie is fantastisch. De kids doen het goed met hun huiswerk en Damiën zit eigenlijk de hele dag op zijn kamer. Zijn school is gewoon van een uur of 9 tot een uur of 2. Hij zit geregeld met leraren of klasgenoten in een Meet of heeft contact via Whatsapp. Mooi om te zien dat dit door kan gaan.
Daelyn heeft vandaag een afspraak voor muziekles op afstand. Haar juf beeldbelt via Whatsapp en zo kan ze toch haar les volgen. Dit deed haar goed. Even dat contact met haar muziekjuf. Ze heeft vandaag namelijk een iets moeilijkere dag. Normaal gesproken is ze amper thuis en speelt ze veel met haar vriendinnen. Nu ziet ze niemand en daar heeft ze het erg moeilijk mee. En dat mag ook. Deze situatie is voor niemand leuk en voor iedereen nieuw.
Vrijdag 20 maart: Even niksen
Daelyn heeft er geen zin in vandaag. Ze doet iets van haar huiswerk en gaat dan weer op de bank zitten, tv kijken. Ik vraag haar 3 keer om terug te komen maar er komt weinig uit haar handen. “Mag ik boven even alleen spelen?” vraagt ze. Ik knik. Het voordeel van onderwijs-op-afstand is dat we onze eigen tijd kunnen indelen. Twee uur lang zie ik haar niet. Damiën is ondertussen druk met school en doet het heel goed. Hij vertelt over de Meets die hij gehad heeft, over dingen die hij moet doen voor school en eigenlijk heb ik er een gerust gevoel over.
Sinds hij hier op school zit heb ik me stiekem wel een beetje zorgen gemaakt over zijn lichamelijke problemen. Wat als het weer op een operatie aan zou komen? Na de vorige operatie heeft hij bijna 4 maanden thuis gezeten. Toen kon ik hem nog helpen met sommetjes en werkjes. Dit middelbare schoolniveau is toch andere koek. Ik zie dat onderwijs op afstand voor hem werkt. Leuk is anders, maar het werkt. Dat is fijn om te zien.
Met Daelyn duik ik de keuken in. “Wat wil je graag leren maken?” vraag ik haar. “Appelmoes is wel lekker, toch?” Ik knik. We halen de appels uit de koelkast, snijden ze samen in stukjes en ik laat haar de appelmoes maken. Zo eenvoudig: beetje suiker en kaneel erbij en laten koken. Ze heeft er plezier in. Ik besluit dat we volgende week meer van dit soort activiteiten op haar lijstje ga zetten. Niet alleen maar rekenen, taal en topo om te leren. Ook koken of knutselen, dingen waar haar interesse naar uitgaan.
Onderwijs op afstand: het is even onze draai vinden. In deze uitzonderlijke situatie moeten we er het beste van maken.
