Voor het eerst naar de peuterspeelzaal

Een aantal weken geleden vertelde ik al dat onze jongste spruit voor het eerst naar de peuterspeelzaal zou gaan. Een mijlpaal voor hem natuurlijk en ik vroeg me af hoe die eerste keer zou gaan. Ik had er namelijk een hard hoofd in aangezien hij nog bijna nooit bij mij was weg geweest. Die eerste keer zou vast en zeker een ramp worden.

Inhoudsopgave

Een kijkmomentje

We mochten vorige week al even komen kijken. Bij Damiën en Daelyn noemden we dat ‘wennen’. We brachten ze weg voor een uurtje en haalden ze daarna weer op. Dit keer ging het anders. Wij mochten samen met Landon gaan kijken terwijl de kindjes uit zijn toekomstige groepje fijn aan het spelen waren.

Terwijl wij met de juf in gesprek waren zat Landon op mijn schoot met grote ogen te kijken. Wat een drukte! Normaal gesproken is hij echt een ondernemend ventje, nu kroop hij tegen me aan en was niet bij me weg te slaan. “Dat gaat nog problemen opleveren” zei ik tegen de juf. Ineens kwamen er ouders binnen druppelen om hun kinderen weer op te halen. “Daar, mama!” riep hij terwijl hij naar de moeder wees die haar zoontje een jas aantrok. “Ja. Als de kindjes gespeeld hebben komen de mama`s en papa`s ze weer ophalen. Dan gaan ze thuis een boterhammetje eten.” zei ik. Dat zorgde ervoor dat hij, wel nog vrij voorzichtig, ging spelen.

De eerste keer naar de peuterspeelzaal

Het was vroeg voor Landon. Normaal gesproken is hij rond 6 uur in de ochtend wakker. Ik pak hem dan bij mij in bed en dan slaapt hij tot een uur of 9. Nu moest hij om 7 uur opstaan. Hij at een boterham, dronk wat melk, ik heb hem aangekleed en samen pakten we zijn tas in. “Nu gaan we naar school. Dan kun je fijn met de kindjes spelen.” Hij was erg enthousiast, greep zijn tas en kon niet wachten om naar buiten te gaan.

Eenmaal op de peuterspeelzaal aangekomen, hebben we samen zijn jas en tas opgehangen. Hij liep direct naar binnen en dook de kast in waar de grote vrachtwagens te vinden waren. Hij had het druk met ontdekken. De peuterjuf kwam er bij, Landon gaf haar een handje en speelde vrolijk verder. Toen de juf met een grote bak kleine speelgoedauto`s kwam kroop hij even bij mij. Al snel was die verlegenheid weg en bekeek hij alle auto`s.

Na een kwartiertje was het tijd om te gaan. “Nou, dikke kus en knuffel. Papa gaat werken, mama gaat thuis opruimen en poetsen, Landon gaat hier gezellig spelen met de kindjes en de juffen.” zei ik met een brok in mijn keel. Het is toch wat om je kind achter te laten bij twee vreemden.

Eenmaal buiten zag ik dat hij met de juf voor het raam ging staan. Hij zwaaide naar ons. Ik zwaaide terug. “Hij zwaait.” zei ik tegen Dave. Hij knikte. We draaiden ons om en liepen een stukje verder. “Nu zal hij wel beseffen dat we weggaan en begint hij te huilen.” zei ik. Dave draaide zich om en keek naar het raam waar Landon stond. Hij grinnikte. Ik draaide me om en zag dat Landon met een grote glimlach naar ons stond te zwaaien en tegen de juf brabbelde.

Eenmaal uit het zicht kwamen de waterlanders. Bij mij. Landon heeft het prima naar zijn zin gehad die eerste keer op de peuterspeelzaal. 🙂 Dat was bij Daelyn wel anders

Trakteren op de peuterspeelzaal

Als de kinderen jarig zijn mogen ze trakteren op de peuterspeelzaal. In de tijd van Damiën en Daelyn mocht dat nog een doosje rozijntjes of een zakje chips zijn. Tegenwoordig niet meer. Toch maakte ik een hele leuke peuterspeelzaal traktatie voor Landon zijn derde verjaardag waar de kids om moesten giebelen.

Laura

Mijn naam is Laura, bouwjaar 1982, getrouwd met de liefste van de wereld en moeder van 3.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *