De irritaties rondom het betaald bloggen en vloggen. Toen ik begon met bloggen wist ik totaal niks van het wereldje. Ik vond het leuk om met mijn eigen site bezig te zijn, ik vond het heerlijk om wat stukjes te tikken en op die manier mijn online dagboekje bij te houden. Door de jaren heen is er veel veranderd. Zowel prive als op het gebied van mijn online aanwezigheid.
Inhoudsopgave
In den beginne
Ik tikte er dus vrolijk op los. Over de dingen die we meemaakten met de ziekte van onze zoon en hoe ik dacht over dingen. Ook schreef ik over films en maakte ik artikelen over dingen die ik met de kinderen knutselde. Hartstikke leuk en gezellig. Toen ik mijn eerste betaalde samenwerking kreeg wist ik niet zo goed wat ik daarmee moest. Er werd me een bedrag geboden en ik vroeg concullega`s of het een goed bedrag was of dat ik misschien te weinig kreeg. Ik onderhandelde wat en kreeg voor mijn eerste artikel een leuk bedrag.
Dit was niet het begin van mijn eerste miljoen, maar ik vond het wel lekker meegenomen. Er bestaat nogal een taboe rondom dat hele betaald krijgen ( of gratis producten opgestuurd krijgen ) maar in feite kan ik er mijn hobby mee in stand houden. Een website hosten is namelijk niet gratis, daar betaal je maandelijks een bedrag voor. Dat verdiende geld ging dus weer terug in mijn site.
Time-out
Toen ik zwanger was van dreumes besloot ik een time-out te nemen van het bloggen. Ik verdiende tot die tijd dus zo nu en dan wat met bloggen en had er inmiddels een YouTube kanaal bij. Een beetje voor de fun, omdat het leuk is wat filmpjes te uploaden en omdat de kinderen het graag wilde. Na die time-out merkte ik dat je eigenlijk weer een beetje opnieuw moest beginnen. Ik had minder unieke bezoekers, de samenwerkingen bleven weg maar er was dus ook veel veranderd in bloggersland.
Da, Pa, HTTPS en al die shit
Mijn unieke bezoekers stegen op zich redelijk snel nadat ik weer begonnen was met bloggen en dat vond ik leuk om te zien. Ook qua samenwerkingen ging het goed. Bedrijven wisten me te vinden voor uitjes en reviews, maar de betaalde opdrachten bleven uit. Niet dat ik daar heel erg op zat te azen, maar een opdracht was leuk geweest, dan had ik weer iets aan mijn site kunnen doen ter verbetering.
Ik had het erover met collegabloggers en blijkbaar waren de DA en PA van een website nu best belangrijk geworden. Die moesten dus omhoog gekrikt worden, maar daar gaat best wat tijd in zitten. Er moesten dus keuzes gemaakt worden. Ga ik me verdiepen in die DA en PA? Of wil ik 7 keer per week een artikel online?
Daarnaast kwam ineens de verplichting om je website beveiligd te maken ( de zogenaamde https in plaats van http ) Nou, ja, je was het niet direct verplicht, maar uiteindelijk zou je dat wel merken aan je Google resultaten. Je zou namelijk iets zakken omdat de https-sites bovenaan werden gezet in de zoekresultaten. Via mijn webhoster kon ik dit gratis doen maar dat was niet heel eenvoudig voor een nitwit zoals ik. Ik schrijf. Ik ben niet goed met codes en die zooi allemaal. Voor een klein bedrag ( €60 ) kon de webhoster het wel doen. Keuzes, keuzes…
Doen of niet?
In het begin besloot ik lekker eigenwijs te zijn. Stik maar! Ik ga niet mee in dat hele gedoe. Dit is hobby en dat blijft het. Verdien ik iets met de site, dan is het leuk, verdien ik er niks mee dan schrijf ik toch lekker door. Dit is gewoon mijn dingetje, mijn plekje op het hele www.
In november werd ik weer benaderd voor een betaalde opdracht. Leuk! Er werd wat onderhandeld en we kwamen eruit. Ik mocht het artikel schrijven. De betaling liet niet lang op zich wachten en ik wist al waar ik het aan uit wilde geven. Ik gebruikte het dus voor dat hele https verhaal.
Betaald krijgen voor je YouTube kanaal
Sinds de zomer van 2015 hebben we een YouTube kanaal. En daar doen we zo nu en dan wel eens iets op. Eigenlijk meer de kinderen dan ik zelf, al moet ik zeggen dat ik het maken van filmpjes best leuk vind. Voor weekvlogs ben ik niet consequent genoeg en ook niet in het uploaden van andere filmpjes trouwens. Maar goed. Er komt niet wekelijks iets online, maar wel geregeld wat.
Dat uploaden begon dus voor de gein in 2015. In het begin van 2016 kwamen er best wat filmpjes online, maar ook dat hield op tijdens de zwangerschap. Toch waren er een paar filmpjes ( zoals de hondensnuffelmat en kaarsen maken ) die erg goed bekeken werden. En dan bedoel ik dus duizenden keren. Toen ik vlak voor de zomer in 2017 dus weer met YouTube bezig was, kreeg ik een melding dat ik mijn inkomsten genereren kon inschakelen als ik minimaal 10.000 views had op mijn video`s. En die had ik.
Nu is dat geen vetpot, die inkomsten die ik verdiende met YouTube, maar ook die paar tientjes waren leuk meegenomen. Al heb ik nog niks uitbetaald gekregen omdat je eerst een bepaald bedrag moet hebben gehaald. 😉 Toch is het leuk om in de statistieken te zien dat filmpjes goed bekeken worden. En stiekem maakte ik al een wishlist waar ik het geld aan kon uitgeven. Een leuk logo, visitekaartjes, een cursus of een leuke workshop. Dat soort dingen.
Afgelopen weekend kreeg ik weer een mailtje van YouTube. Er zijn nieuwe regels: Ik moet minimaal 4000 kijkuren hebben en minimaal 1000 YouTube abonnees anders zetten ze me uit het partnerprogramma. Weg ( beetje ) inkomsten. Want die YouTube abonnees heb ik nog niet, zoals je laatst kon lezen, en qua kijkuren zit ik op zo`n 1500 uur. En daar baal ik behoorlijk van.
Er verandert nog meer
De algoritmes van Facebook en Instagram, waardoor je minder zichtbaar bent voor je volgers, de DA en PA, de https en nu YouTube. Het is steeds lastiger om als blogger of YouTuber ‘gezien’ te worden in die grote zee vol bloggers en YouTubers. En ja, daar baal ik van. Want hoewel het nooit mijn opzet is geweest om professioneel blogger of vlogger te worden is het natuurlijk wel hartstikke leuk als je van je hobby je werk kunt maken. Of om in elk geval de kosten voor je hobby eruit te kunnen halen. En dat wordt helaas steeds lastiger.
En denk je alles gehad te hebben: in mei is elke website verplicht een privacy verklaring te hebben…
Wat is voor jou een grote irritatie?
