Toen ik zwanger was van onze jongste telg kreeg ik aardig wat te verduren. Mensen vonden het blijkbaar nodig hun ongezouten mening te geven over de komst van de nieuwe baby. Geregeld kreeg ik rare opmerkingen tijdens de zwangerschap te horen. Opmerkingen die ik behoorlijk onbeschoft vond…
Inhoudsopgave
Foutje?
“Ben je zwanger? Jeetje, zolang na die andere twee? Ach, foutjes kunnen gebeuren!” Ehm…foutje? Serieus? Degene die zijn eigen kind een foutje durft te noemen moet zich serieus na laten kijken. Niet gepland is een beter woord. Onze jongste was meer dan welkom en hartstikke gepland. We hebben jaren over gesproken. We wilden heel graag nog een kindje maar er was ook een behoorlijke angst. Wat als hij ook ziek zou zijn? Of ook te vroeg geboren zou worden? Wat als ik weer een miskraam zou krijgen?
Uiteindelijk besloten we dat we niet in angst wilden leven. De wens voor nog een kindje was ontzettend groot, ook bij de oudste twee kinderen. Helaas kreeg ik weer een miskraam, maar daarna mocht ik gelukkig wel mijn zwangerschap voldragen. Na ruim 40 weken werd ons menneke geboren.
Fokken als konijnen
Iemand die ik slechts eens in de tig jaar zie vond dat ze haar mening over onze jongste niet onder stoelen of banken hoefde te steken. “Jeetje, jullie derde? Jullie fokken ook als de konijnen zeg!” Ik klapperde even met mijn oren en besloot toen te reageren: “Yep, we zijn ook nog lang niet klaar. We gaan voor een elftal.”
Dan zal nummer 4 ook wel snel komen he?
Hallo! Ik was nog zwanger van nummer 3 en dan heeft iedereen het al over een vierde! Mag ik eerst deze zwangerschap uitdragen? Mag ik eerst van mijn kindje genieten? En mag ik over mijn eigen lichaam beslissen? Pfff…
Zielig. Nu is hij alleen.
Onze jongste zou ‘alleen’ zijn omdat er een flink leeftijdsverschil zit tussen de kinderen. Ja, zijn broer en zus zijn 10 en 7 jaar ouder. Ze gaan naar school, zijn een stuk zelfstandiger, hebben vriendjes en vriendinnetjes die over de vloer komen en hebben een beetje hun eigen leven.
Voor de duidelijkheid: Onze jongste is niet alleen en voor zover ik dat kan beoordelen voelt hij zich allesbehalve eenzaam. Sterker nog: Als hier andere kinderen over de vloer komen zeggen ze eerst onze dreumes de goedendag en dan pas kijken ze om naar de rest van het gezin. Dreumes speelt 99 van de 100 keer gewoon mee met de grotere kinderen en heeft de grootste lol met ze.
Lees ook: Wat is een babymoon
Nu moet je weer opnieuw beginnen
Ook een uitspraak die ik geregeld hoorde. We gingen weer terug de luiers in, we waren er net vanaf, we moesten weer opnieuw beginnen, slapeloze nachten, blablabla.
- Slapeloze nachten heb ik geregeld. Daar heb ik geen baby voor nodig. Als ik weet dat 1 van mijn andere kinderen een probleem heeft dan kan ik nachten wakker liggen en uitzoeken hoe ik ze op de best mogelijke manier kan helpen.
- Die luiers…ja, daar waren we al jaren vanaf. Maar we gingen er niet vanuit dat we dat verleerd waren. 😉
- Opnieuw beginnen? Nee, zo voelt het niet echt. Ik vond de overgang van geen kinderen naar 1 kind vele malen groter dan van 1 naar 2 of van 2 naar 3 kinderen. Die derde gaat hier gewoon mee in het dagelijks leven.
Ja, we houden zoveel mogelijk rekening met slaapjes. Ja, we hebben er wat dingen voor moeten laten en ja: ook de oudsten hebben er dingen/activiteiten voor moeten laten. Maar ik heb niet 1 keer gezegd, gedacht of gehoord van 1 van mijn gezinsleden dat onze jongste ’teveel’ was. Of dat het beter was geweest als hij er niet was geweest. We zijn tot op de dag van vandaag ontzettend blij en gelukkig met hem. Hij heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht, hij heeft met elk van ons een speciale band en hij tovert dagelijks een lach op ons gezicht.
Heb jij wel eens rare opmerkingen gehoord tijdens je zwangerschap?
